مفهوم لغوی سلفی گری:
سمعانی میگوید:سلفی نسبتی است به سلف و این نسبت مذهب گروهی است که آن ها با این نسبت شناخته میشوند
دکتر محمد سعید رمضان بوطی میگوید:سلف در اصطلاح به کسانی گفته میشود که در سه قرن اول اسلام می زیسته اند
محمد ابو زهره مینویسد:مقصود از سلفیه کسانی هستند که در قرن 4 هجری قمری ظاهر شدند آنان تابع احمد ابن حنبل بوده و گمان میکردند که تمام آراء شان به احمدابن حنبل منتهی می گردد کسی که عقیده ی سلف را زنده کرد و برای آن جهاد نمود.
آنگاه در قرن 7 هجری قمری توسط این تیمیه احیا شد او شدیدا مردم را به این روش دعوت کرد و با اضافه کردن مسایلی به آن مردم عصرش را به تفکر وا داشت
انگاه در قرن 12 آراء او در جزیرع العرب توسط محمد ابن عبد الوهاب احیا شد که تا کنون وهابیان آن را زنده نگه داشته اند
دکتر سید عبد العزیز سیلی می نویسد:سلفیون کسانی هستند که میگویند ما ایمان داریم آنچه که مسمانان پیشین از صحابه رسول و ائمه دین به آن ایمان آوردند
احمد ابن حنبل ریس خط سلفی گری
از روسا و احیا کنندگان سلفی را میتوان احمد بن حنبل شیبانی است صاحب کتابی حدیثی به نام المسند و موسس فقه حنبلی دانست. او اولین کسی بود که به هنگام هجوم فلسفه ها و فرهنگ های بیگانه از قبیل هند و یونان ایران به حوزه های اسلامی و مخلوط شدن ان با عقاید اسلامی مواجه شد به این فکر افتاد که حدیث را از این هجمه نجات دهد
لذا به تفرط شدیدی گرفتار شده و به طور کلی عقلانیت راانکار کرده و راه ورود آن را به
احادیث بست
جایگاه عقل نزد سلفیون
با مراجعه به نظرات سلفیون از قبیل احمد ابن حنبل و ابن تیمیه و دیگران پی میبرند که انان هیچ ارزشی برای عقل قایل نوده اند
ابن تیمیه میگوید:کسانی که ادعای تمجید از عقل را دارند در حقیقت ادعای تمجید از بتی دارند که آن را عقل نامیده اند هرگز عقل در هدایت و ارشاد کافی نیست و گر نه
خداوند رسولان را نمی فرستاد
برخی از افکار و اعتقادات سلفیان وهابیت
1-اعتقاد به جسمانیت خداوند و تشبیه او به خلق
2-بی احترامی به اهل بیت وپیامبر و دشمنی نسبت به ایشان
3- نسبت دادن شرک کفر و بدعت گذاری به مخالفین خود
4-دشمنی با فرقه های دیگر اسلامی و مخالفت با تقریب مذاهب بین ادیان
5-مخالغت با تصوف اسلامی ومظاهر آن از قبیل مجالس ذکر دسته جمعی و مخالفت با زیارت قبور اولیا
6-بی اعتنایی به مفسران و کتابهای تفسیری
7-تمایل به استدلال به حدیث و دوری و تنفر از استدلال به قران
8-بازی کردن با حدیث نبوی و تنافض گویی در حکم بر آن
9- مخالفت با عقل و عقلانیت و گفتگو
10-عدم اعتراغ به اجماع مگر ذر مسایلی که موافق با مراد ایشان است
منبع اصلی نظریه پردازی گروههای سلفی
برخی از تحلیلگران معاصر کتاب «معالم فی الطریق» نوشته سید قطب را مانیفیست گروههای سلفی دانسته اند در حالی که پژوهشگرانی دیگر، کتاب «الفریضه الغائبه»