دین وفلسفه

دین وفلسفه

ازجمله موضوعاتی که به واقع برای پژوهشگران مطرح میشود ارتباط دین وفلسفه است . رکن رکین اندیشه سیاسی فارابی آموزه ای مبتنی براین است که دین تقلیدی از فلسفه است به این معنی که دین بصیرت هایی راکه فلسفه مستدل میکند بدون اثبات ارئه میدهدیا ازطریق استفاده از تخیلات حقایقی را به دست می آوررد که فلسفه آن گونه که واقع شده اسست تفهیم میکند.

به بیان دیگر دین تقلیدی از فلسفه است به این دلیل که دومی در حالی که اولی تفسیری بر اساس تخیل یا گمان عرضه میدارد تفسیری حقیقی وعقلانی از جهان ارئه میکند.

بنابراین دین لزوما سازگار با فلسفه نیست

در مواجهه با این ادراک برخی پژوهشگران اعتقاد دارند که نزد فارابی دین زیر دست فلسفه نیست به خصوص روزنتال نتیجه گرفت که یکی از وظایف فلسفه برای فارابی حمایت از حقانیت دین است.

نظریه دایبر در عمل بر ارزیابی وی از شان ومعرفتی بینش هایی که از دین بر تخیل متکی است استوار است .

براین اساس چنین بینش هایی از طریق فلسفه تنها به دست نمی آید

نظریه وابستگی فلسفه بر دین دایبر همچنین بر این ملاحظه ی دوم استوار است که نزد فارابی فلسفه کامل شدنش را در کنش میابد.مسئله ارتباط بین فلسفه وکنش در تفکر فارابی مدتهاست که پژوهشگران فلسفه قرون میانه رابه زحمت انداخته است.

در همین حال در این امور برجسته نظریه سیاسی فارابی شناخت او از چالشی است که این منزل بر شیوه ی فلسفی حیات اقامه نموده است .دین به سادگی مدعی شرحی معتبر وکامل از همه چیز است_انسان والهی .طبیعی و مابعد الطبیعه_ علاوه بر برخورد آموزههای اساسی خاص. دین آنگونه که فارابی درک می کند با برتری دادن اطمینان بر تحقیق وتصدیق جزمیت بر فهم تاملی تهدیدی بر ویرانی پژوهش فلسفی است.در پرتو وحی دینی حقایق پایه ای برای کشف باقی نمیماند وفرد نظامی از قواعدیاد گیری آموزش میشود

برگرفته از کتاب سیاست وفضیلت